Tag: prawdziwe mumio

Mumio jest substancją naturalną o niezwykłych właściwościach leczniczych oraz terapeutycznych, które zawdzięcza swojemu bogatemu składowi. Powstaje na skutek rozkładu materii roślinnej i mineralnej na zboczach wysokogórskich i osadza się w postaci smolistego nalotu naskalnego. Szeroki wachlarz substancji mineralnych oraz witamin sprawił, że mumio zyskało spora popularność. Ta jest przyczyną pojawienia się na rynku wielu podróbek, które imitują oryginalne mumio. Podpowiadamy, po czym poznać prawdziwe mumio i jak nie dać się oszukać!

Cechy charakterystyczne oryginalnego mumio

Mumio zwane jest inaczej: „krwią gór”, „eliksirem życia” lub „cudotwórczym balsamem”. To niezwykle rzadka i trudnodostępna substancja, którą można spotkać w szczelinach wysokogórskich skał. Powstaje na skutek rozkładu materii organicznej oraz nieorganicznej, jak również stanowi pozostałość po wybuchach wulkanów. Mumio ma postać niewielkich bryłek lub kryształków. Konsystencja mumio przypomina nieco żywicę drzew. Oryginalne mumio niemalże całkowicie rozpuszcza się w wodzie oraz staje się rzadkie pod wpływem temperatury. Smak mumio jest gorzki i raczej nieprzyjemny, dlatego zaleca się je spożywać w formie sproszkowanej lub w połączeniu z mlekiem, herbatą, miodem lub sokami. Zapach mumio również nie zachęca, ponieważ jest smolisty, nieco przypominający wonie korzenne lub ziołowe.

Rodzaje mumio – jak wygląda oryginalne mumio?

Oryginalne mumio może występować w czterech rodzajach. W zależności od nich nieco różni się kolorem, konsystencją i zapachem. Wyróżniamy:

• mumio savrana shilajit  (złoty shilajit) – posiada kolor czerwony i rzadką konsystencję;
• mumio rajat shilajit (srebrne shilajit) – posiada biały kolor i jest gęste;
• mumio tamra shilajit (miedziane shilajit) – posiada niebieski kolor i rzadką konsystencję;
• mumio lauha shilajit – zawiera w swoim składzie domieszką żelaza, dlatego jego kolor jest brązowo-czarny; ta odmiana uważana jest za posiadającą największe zdolności terapeutyczne.

Jak rozpoznać prawdziwe mumio – 6 niezawodnych testów

1. Test dłoni – oryginalne mumio rozmięka pod wpływem ciepła dłoni, staje się lekko lepkie i barwi dłonie na ciemny kolor.
2. Test wody – mumio dobrze rozpuszcza się w wodzie. Na skutek kontaktu z nią tworzy mętny, ciemnobrązowy roztwór. W smaku jest gorzkie i cierpkie.
3. Test gazy – rozpuszczone w wodzie mumio można przesączyć przez gęsto splecioną gazę. Oryginalne mumio, bez domieszek innych substancji pozostawi na gazie ciemne zabarwienie, ale nie osad.
4. Test octowy – mumio rozpuszcza się w wodzie, a do tak przygotowanego roztworu dodaje się octu. Pod jego wpływem mumio odbarwia się i osadza na dnie naczynia.
5. Test sodą oczyszczoną – jeśli po dodaniu łyżeczki sody oczyszczonej do roztworu wodnego z mumio ten nie zmieni zabarwienia, to mamy pewność, że posiadamy czyste mumio.
6. Test oleju – oryginalne mumio rozpuszcza się w wodzie, ale w oleju już nie, dlatego, jeśli po wrzuceniu bryłki mumio do oleju ta nie zmieni stanu skupienia, to należałoby przypuszczać, że produkt jest oryginalny.

Dlaczego kupujemy czyste mumio?

Mumio przed sprzedażą oczyszcza się. Proces ten jest niezbędny, ponieważ oryginalne górskie mumio w swoim składzie może posiadać spore ilości: piasków, gliny, kamyczków oraz drewna.

Mumio jest substancją mineralno-organiczną powstająca w wysokogórskich skałach. Posiada ono szereg właściwości leczniczych i z tego powodu jest powszechnie stosowane w medycynie naturalnej od kilku tysięcy lat. Obecnie mumio przeżywa swój renesans. Szeroki wachlarz składników w nim zawartych doceniają współcześni ludzie w każdym wieku. Sprawdź, w jakich formach można spotkać mumio na sklepowych półkach oraz jak je prawidłowo przygotować do spożycia!

Dawkowanie mumio

Mumio występuje w wielu postaciach. Najczęściej spotkać je możemy w wersji sproszkowanej, w kapsułkach, tabletkach, ekstraktach i różnego rodzaju roztworach. Rozpuszczanie mumio w wodzie jest bardzo proste, dlatego z łatwością można przyrządzać domowe mikstury służące kuracji.

Dobór odpowiedniej dla zdrowia dawki mumio jest uzależniony od: wzrostu, wieku, wagi, ogólnego stanu zdrowia oraz stylu życia konsumenta. Ważny jest także poziom zaawansowania terapii i jej historia. Osoba chcąca rozpocząć suplementację powinna zacząć od dawki 100 mg mumio dziennie. Po upływie kilku dni dawkę tę można systematycznie zwiększać aż osiągnie się poziom 300 mg. Ostatecznie kuracja powinna składać się z 3 dawek dziennie po około 300 mg mumio.

Zaleca się, aby mumio było przyjmowane na 2-3 godziny przed posiłkiem oraz snem. Zbyt późne przyjęcie ostatniej dawki może spowodować problemy z zasypianiem.

Bioprzyswajalność składników zawartych w substancji zwiększa wiedza, jak rozpuścić mumio. Warto pić mumio z ciepłymi płynami. Najlepiej z mlekiem, ale dobry efekt przynosi również mieszanie mumio z herbatą, stosowanie mumio z miodem lub wypijanie mumio z sokiem ze świeżych owoców i warzyw.

Mumio zasadniczo nie ulega przeterminowaniu.

Mumio w kosmetologii – przepisy na domowe mikstury z mumio

Mumio jest składnikiem wielu kremów, maści, maseczek i produktów do masażu. Dzieje się tak z uwagi na jego szerokie właściwości. Mumio można samodzielnie mieszać z ulubionymi produktami kosmetycznymi, aby poprawić koloryt, elastyczność, sprężystość i ogólną kondycję skóry. Mumio działa przeciwzmarszczkowo, odżywczo, zmiękczająco, przeciwzapalnie i przeciwtrądzikowo.

Dodatkowo mumio pomaga w zwalczaniu egzemy: przygotowuje się kompresy nasączone 2% roztworem z mumio, które przykłada się do skóry 2 razy dziennie na pół godziny, kuracja trwa 25 dni, następnie konieczna jest 10 dniowa przerwa.

Mumio w medycynie ludowej – w jaki sposóbb spożywać mumio?

Mumio posiada w swoim składzie ogrom witamin i składników mineralnych. Dzięki nim wykazuje niezwykle szerokie właściwości lecznicze i terapeutyczne. W zależności od wymaganego efektu substancję zaleca się stosować w następujący sposób:

• wzmocnienie organizmu: 200 mg mumio raz dziennie, rano przez 25 dni;
• złamania: 200 mg na czczo przez 10 dni, przerwa 5 dni, kurację powtarza się maksymalnie 5 razy;
• hemoroidy: stosuje się maść wykonaną z połączenia mumio z miodem lub masłem krowim, czynność powtarza się raz dziennie przez okres 3 miesięcy, do nakładania może służyć szpatułka;
• wrzody: 2 razy dziennie po 200 mg mumio, kuracja trwa 4 tygodnie;
• choroby płuc: 200 mg preparatu dziennie oraz inhalacje 7% roztworem.